MEDYTACJA WG ŚW. HILDEGARDY Z BINGEN

Święta Hildegarda z Bingen była nie tylko kompozytorką, lekarką i pisarką, ale także mistyczką, która pozostawiła po sobie głębokie rozważania na temat duchowości. Jednym z istotnych aspektów jej nauk jest medytacja, która dla niej była środkiem zbliżenia się do Boga oraz osiągnięcia harmonii ciała, umysłu i duszy. Była też narzędziem, który umożliwiało regenerację ciała, ponieważ gro chorób, z którymi się mierzymy wynika właśnie z chorób duszy.

Mistyczne spojrzenie na medytację

Dla św. Hildegardy, medytacja była drogą do bezpośredniego doświadczenia Boga. Mistyczne aspekty jej nauk skupiały się na głębokiej kontemplacji i połączeniu z boską rzeczywistością. W jej medytacjach istotnym elementem było otwarcie się na Boży głos i obecność w życiu codziennym, a to z kolei przekłada się na nasze zdrowie fizyczne i psychiczne.

Balans ciała, umysłu i duszy

Hildegarda z Bingen dużą uwagę zwracała na harmonię między ciałem, umysłem a duszą. Jej medytacje obejmowały nie tylko duchowy aspekt, ale także troskę o zdrowie fizyczne. Uważała, że jedynie wtedy, gdy ciało jest zdrowe, umysł jest czysty, a dusza otwarta, możliwe jest głębokie zanurzenie się w medytacji.

Zdaniem średniowiecznej mniszki nasz mózg reaguje w sposób bardzo wrażliwy na wszystkie słowa. Te uzdrawiające mogą aktywować duszę, a tym samym znikają wszelkie blokady energii. Uwalniane zostają także wszelkie uzdrawiające moce.

Praktyki modlitewne i kontemplacyjne

Święta Hildegarda zachęcała do praktyk modlitewnych, które łączyły się z medytacją. Jej medytacyjne rozważania często dotyczyły tajemnic wiary, skupiając uwagę na głębszym zrozumieniu Bożego planu dla ludzkości. Kontemplacja nad Bogiem, zgodnie z jej nauką, miała prowadzić do głębokiej jedności z boską miłością. Jednocześnie warto podkreślić, że zgodnie z naukami św. Hildegardy z Bingen, modlitwa i medytacja otwierają właściwą, duchową, połowę mózgu, dzięki czemu stajemy się bardziej kreatywni, regenerujemy nasze ciała i dusze, aby być sprawnym w życiu codziennym. Obraz Hildegardy dziewięciu chórów anielskich jest zaproszeniem do medytacji.

Cicha refleksja i skupienie umysłu

W praktykach medytacyjnych Hildegarda podkreślała również znaczenie cichej refleksji i skupienia umysłu. Zalecała oddzielanie się od zgiełku codziennego życia, by znaleźć czas na samotność i skoncentrowaną modlitwę. W tym spokojnym miejscu, dusza miała szansę usłyszeć Boży głos i odkryć głębsze znaczenie życia.

Droga do wewnętrznej mądrości i samouzdrowienia

Medytacja według św. Hildegardy z Bingen była więc nie tylko praktyką duchową, ale także środkiem do osiągnięcia wewnętrznej mądrości. Jej nauki nadal inspirują dzisiejszych poszukiwaczy duchowych do głębszego zrozumienia siebie, świata i relacji z Boską Istotą. Warto również podkreślić, że Hildegarda zalecała także stworzenie odpowiedniej atmosfery sprzyjającej medytacji, np. poprzez zapalanie świeczek, słuchanie wyciszającej muzyki klasycznej lub stosowanie zapachów ziół leczniczych , w tym lawendy, róży, lilii lub kadzidełka.

W świecie pełnym hałasu i rozproszeń, nauki Hildegardy przypominają nam o wartości ciszy, kontemplacji i harmonii, które mogą prowadzić naszą duszę do głębszego zjednoczenia z Boską Miłością, dlatego zachęcamy do wypróbowania praktyk medytacyjnych.